The boy in the striped pajamas

The boy in the striped pyjamas is een Brits-Amerikaanse oorlogsfilm uit 2008, geregisseerd door Mark Herman. De film is gebaseerd op de roman van John Boyne. Mark Herman heeft het boek zelf bewerkt tot een filmscenario.

De film speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog en gaat over een Duitse SS-officier Ralf, die gepromoveerd wordt tot commandant van het concentratiekamp Aus-Wich en verhuist met zijn vrouw Elsa, zijn dochtertje Gretel en zoontje Bruno naar het platteland. Bruno moet afscheid nemen van zijn vriendjes en zijn grootouders. Na de verhuizing gaat Bruno op zoek naar nieuwe vriendjes, maar de achtertuin is voor Bruno verboden terrein. Op een dag ziet Bruno vanuit zijn slaapkamerraam een boerderij waar mensen rondlopen met gestreepte pyjama’s aan. Hij weet niet dat dit eigenlijk een concentratiekamp is waar Joden dwangarbeid doen en worden vergast in grote gaskamers.

Gretel wordt verliefd op een Duitse luitenant, maar Bruno vind hem niet erg sympathiek omdat hij steeds erg kortaf is tegen hun Joodse bediende.

Bruno dwaalt op een dag door de bossen en komt uit op een onbewaakt plek van het kamp waar alleen prikkeldraad is als afscheiding. Hier ontmoet hij Shmuel, een jongen met een gestreepte pyjama. Bruno gaat vaak terug naar zijn nieuwe vriendje om hem eten te brengen en spelletjes te spelen.

Op een dag wordt Shmuels vader vermist en Bruno neemt de volgende ochtend een schop mee zodat hij onder het hek door kan klimmen. Shmuel neemt voor hem een pyjama mee zodat hij niet opvalt in het kamp. Ze gaan samen op zoek naar Shmuels vader, maar kunnen hem niet vinden. In het kamp worden alle Joden inclusief Bruno naar de douche geleid, maar het hok wordt gevuld met gas in plaats van water.

Bij het hek van het kamp vinden Elsa en Gretel later Bruno’s kleren.

Het is een erg ontroerende film over de Tweede Wereldoorlog. Een Duitse jongen die het eigenlijk best goed heeft thuis raakt bevriend met een Joodse jongen in een concentratiekamp. Het is natuurlijk een verboden vriendschap en uiteindelijk wordt het zijn dood. In de Tweede Wereldoorlog zijn verschrikkelijke dingen gebeurd, waarvan niemand wil dat die zich herhalen. In deze film worden de feiten weergegeven in toch een mooi verhaal. Bruno was onwetend en snapte niet dat hij eigenlijk niet met Joden om mocht gaan, hij zag ze niet als “een ander soort”. Ik denk dat veel mensen in Duitsland eigenlijk niet echt een idee hadden van wat er gebeurde of gewoon deden wat hun gezegd werd om problemen te voorkomen. Een belangrijke les hieruit is om niet zomaar alles aan te nemen wat er gezegd wordt en je altijd bewust te zijn wat er in de wereld gebeurd.

The Blackpower Salute die op de olympische spelen van 1968 in Mexico-City vertoond werd, is een van de meest iconische foto’s geworden in de strijd om gelijkheid tussen zwarte en witte mensen. De desbetreffende Atleten waren Tommy Smith (USA), John Carlos (USA) en Peter Norman (Australië). De foto is genomen door de Amerikaanse documentaire en oorlog fotograaf John Dominis. Hij is eveneens fotojournalist.

Terwijl het Amerikaanse volkslied speelde staken zij ieder een vuist op en bogen hun hoofd naar beneden. De zwarte sokken die beide atleten aan hebben staan voor de armoede onder zwarte in Amerika. Smith droeg een zwarte sjaal tijdens de medailleceremonie, dit stond symbool voor de trots die hij had voor zijn huidskleur en afkomst. Carlos had zijn trainingsvest openhangen. Dit deed hij om solidariteit te laten zien met alle arbeiders in de VS  toen.

De reden dat wij deze foto in onze kunstcollectie willen hebben komt niet alleen door zijn enorme maatschappelijke waarden. Wij beschouwen dit als een kunststuk aangezien fotografie zeker een onderdeel is van de hedendaagse kunst. John Dominis heeft op een prachtige manier een belangrijk moment vast gelegd.